Λούτσα - Οικόπεδα με 200 δραχμές το μήνα

Στη δεκαετία του ΄50 η αγορά γης στην Αττική γνώρισε μεγάλες δόξες. Άρχιζε, σιγά - σιγά, να απασχολεί και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα, αφού στις εφημερίδες  δεν ήταν λίγες οι αγγελίες για οικόπεδα προς πώληση, με δόσεις.

Σε αυτές τις αγγελίες πολλοί βιοπαλαιστές είδαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους για ένα δικό τους σπίτι, για ένα κομμάτι γης για να προικίσουν τα παιδιά τους, για ολιγοήμερες διακοπές στον καθαρό αέρα.

Ήταν τόση η δίψα των Ελλήνων για ένα οικόπεδο, που έσπευδαν μαζικά να δουν τα προσφερόμενα, ακόμα και κατά ομάδες, στοιβαγμένοι στα πούλμαν των μεσιτών, για να ξεναγηθούν σε οικόπεδα προς πώληση, που βρίσκονταν εκτός Αθηνών.

"Οικόπεδα, με μια πεντάρα… στου Κωνσταντάρα" ήταν το σλόγκαν ραδιοφωνικού σποτ, αλλά και αγγελιών της δεκαετίας του ΄60, που παρότρυνε τον κόσμο να αγοράσει οικόπεδα με πολλές δόσεις και κατέληγε με τη φράση "κανείς δεν ζημιώθηκε, αγοράζοντας γη". 

Ο Τηλέμαχος Κωνσταντάρας ήταν μεγαλομεσίτης της εποχής, ο οποίος πουλούσε οικόπεδα στο Γέρακα, την Αγία Παρασκευή και στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων, όπου τότε υπήρχαν κυρίως χωράφια.

Στη δεκαετία του ΄60 στον κατάλογο των περιοχών όπου το ενδιαφέρον για αγορά γης ήταν μεγάλο, μπήκε και η Λούτσα, η σημερινή Αρτέμιδα. Δεκάδες οι αγγελίες για «παραθαλάσσια οικόπεδα» σε «πευκόφυτες περιοχές» με  «μαγευτική θέα» στο συγκεκριμένο προάστιο των Αθηνών. Οικόπεδα «με φως, νερό, τηλέφωνο», «πλησίον συγκοινωνίας». 

Οικόπεδα ακόμα και χωρίς προκαταβολή, με 36 δόσεις.

Οικόπεδα με «μικρή προκαταβολή» και πολλές δόσεις.

Οικόπεδα με 200 ή 300 δραχμές το μήνα. Οικόπεδα με 13.000 δραχμές και με «καθαρούς τίτλους». Τους...  «καθαρούς τίτλους» δεν παρέλειπαν να τους αναφέρουν αυτές οι αγγελίες, αφού δεν έλειπαν και οι περιπτώσεις αετονύχηδων μεσιτών, οι οποίοι ξεναγούσαν τους ενδιαφερόμενους σε ανύπαρκτα οικόπεδα και τους πουλούσαν… αέρα κοπανιστό, ενώ οι υπερβολές τους σχετικά με την τοποθεσία των οικοπέδων έγιναν αφορμή για σκηνές γέλιου στον ελληνικό κινηματογράφο.

 

Τα αυτοκίνητα των κτηματομεσιτικών επιχειρήσεων λειτουργούσαν σαν…δωρεάν λεωφορειακές γραμμές αφού πηγαινοέφερναν κόσμο για να δει από κοντά τα οικόπεδα – ευκαιρίες, καθημερινά, «προ και μετά μεσημβρίαν» ακόμα και τις Κυριακές.